Het verhaal
Een blind meisje woont tijdens de Eerste Wereldoorlog met haar mama en tante in een herberg in het dorp. Hier komen regelmatig soldaten van het front uitrusten om enkele dagen later opnieuw ten strijde te trekken.
Het blinde meisje houdt ervan om buiten op een bankje naast de herberg te gaan zitten en te genieten van de geluiden en de geuren rondom haar heen. Op een dag snuift ze op de bank een verrassende en onbekende geur op. Het blijkt een Afrikaanse soldaat te zijn die naast het meisje op de bank zit. Ze beginnen met elkaar te praten en na verloop van tijd ontmoeten ze elkaar elke keer weer op het bankje. Ondanks dat de bewoners van het dorp een afkeer hebben voor zwarte soldaten heeft het meisje geen bang om gesprekken met de soldaat te voeren. Ze vertellen elkaar over het front, hoe verschrikkelijk het er wel niet is. Want de papa van het blinde meisje is ook soldaat, net als de Afrikaan.
Op een dag had het meisje speciaal voor de soldaat een brood gebakken. Vol ongeduld wacht ze op de soldaat, maar hij komt niet opdagen. Het meisje wordt ongerust en de volgende dag beslist ze om erop uit te trekken. Ze trekt naar het front om de Afrikaanse soldaat te gaan zoeken.
Zal het meisje de soldaat terugvinden? Wat is er precies met de soldaat gebeurd? En zal het meisje, ondanks haar blindheid, nog wel veilig thuis geraken?
Reflectie
Ik kende de Vlaamse auteur Aline Sax voor ik dit boek gelezen had niet. Daardoor wist ik dus niet wat ik moest verwachten. Het was vooral de titel van het boek dat mij aansprak. Het heeft iets geheimzinnigs en ook de cover onthult weinig over de inhoudt van het verhaal. Ik hou er wel van dat mijn nieuwsgierigheid op de proef wordt gesteld. Beeld je in dat een bepaalde titel van een verhaal leest en dat hierdoor zo nieuwsgierig bent dat je te weten wilt komen wat er in het verhaal gebeurt. Spannend toch?
Voorts ben ik altijd al fan geweest van verhalen die iets met oorlog te maken hebben. Ook films over dit onderwerp kan ik zeker smaken. Het enige dat de titel van het boek al verraadt is dat het over de oorlog zal gaan. Daardoor viel mijn keuze op dit boek.
Een boek of een kunstwerk?
Dit dunne, maar zeer indrukkwekkende, boek is zowaar een echt kunstwerk. Aline Sax gebruikt dan ook zeer krachtige woorden en slaagt erin om het verhaal op een beeldende en ontroerende manier neer te schrijven. Daarnaast kan de lezer ook genieten van prachtige schilderijen, ontworpen door Ann De Bode, die bepaalde scènes in het verhaal visualiseren. De duistere beelden scheppen de sfeer die in het verhaal heerst. Een koude, gewelddadige en oneindig durende oorlog. Hierdoor word je als lezer nog meer in het verhaal gezogen en het heeft een positief effect gehad op mijn leeservaring.
Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven die elkaar steeds afwisselen. Eerst bekijken we het verhaal vanuit het oogpunt van het meisje, en nadien is de soldaat aan het woord. Hierdoor krijgt de lezer een wisselwerking te zien en kan er van kortbij gevolgd worden hoe het meisje en de soldaat naar elkaar toegroeien.
Vinden het meisje en de soldaat elkaar terug?
De lezer van het verhaal komt te weten welke gruwelijke dingen er met de soldaat gebeurd zijn aan het front. Het meisje is hier nog niet van op de hoogte. De lezer weet dus meer dan het hoofdpersonage van het verhaal. Dit zorgt voor extra spanning, want het meisje gaat in paniek op zoek naar de soldaat, die gewond aan het front ligt. Hierdoor ben je steeds geneigd verder te lezen en verveelt het boek geen seconde.
Van racisme tot ontroering
Het verhaal wordt verteld in de tijdsgeest van de Eerste Wereldoorlog. Toen hadden mensen een grote afkeer voor zwarte Afrikanen en voor buitenlanders in het algemeen. In het boek komt dit duidelijk naar voren wanneer de bezoekers van de herberg slechte dingen zeggen over de soldaat die met het blinde meisje aan het praten is.
Deze situatie doet mij meteen ook denken aan de vluchtelingencrisis, die vandaag de dag nog niet aan zijn einde is gekomen. Vele Europese landen worden overspoeld met vluchtelingen en ze worden opgevangen in asielcentra. Dit zorgt ervoor dat veel mensen de dag van vandaag ook een soort van afkeer tegenover buitenlanders hebben. Het is dus niet alleen een probleem dat zich voordeed tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Tot slot vind ik dat de auteur van dit boek er zeer goed in geslaagd is om de lezer te ontroeren. We kunnen in het boek volgen hoe de bewoners van het dorp slechte dingen zeggen over de soldaat, waardoor je als lezer zelfs wat medelijden krijgt. Naar het einde van het verhaal toe gaat het er nog eens heel emotioneel aan toe omdat de soldaat zelfs overweegt zelfmoord te plegen.
Dit korte maar zeer krachtige boek heeft me echt meegesleept naar de leefwereld tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ik kan het zeker aanraden aan iedereen die snel van een geweldig staaltje kunst en literatuur wil genieten!
Comentários